ماهی های سرخ عاشق

به یادجانبازان شیمیایی که بر روی تخت  نقاهتگاهها در انتظار شهادتند.: ماهی های سرخ عاشق ، توی حوضی از اسیدن                دلشون یه دریا درده ، کی می دونه ، چی کشین می دونی چه دردی داره ، بی صدا ترانه خوندن                می دونی چه سوزی داره ، تو آتیش نفس کشیدن هد هد صبا شدیم  و هفت شهر عشقوگشتیم              ما نفس کم  نیاوردیم ، معلومه  کیا   پریدن سینه آتیش خلیله ، اینجا عشقه که دلیله              ببین این دلای عاشق ، چه بهشتی آفریدن بچه های خط دوم ، سرشون به خاک ، اما              بچه های خط اول، آسمونو سر کشیدن فکر اون گلای سرخم، که سرا رو خم نکردن               می میرن ، ولی نمی گن که گلوشونو بریدن               لاله ها کی گفته، همونایند که رفتن ؟                اینایی گه پرشکسته ن ، مگه کمتر از شهیدن                      علیرضا قزوه