خداحافظ ای کوفه ای شهر غم

خداحافظ ای کوفه ای شهر غم که در کام من ریختی زهر غم بیا ای فروغ شهادت بیا نجات علی ای شهادت بیا که شام علی گشته دیگر سحر  به شامم کسی آفتابی نداد سلام علی را جوابی نداد خدایا زکارم گره وا شده خدایا دلم تنگ زهرا شده که امشب روم نزد پیغمبر خداحافظ ای کوچه های خموش نیاید دگر نان و خرما به دوش خداحافظ ای سجده گاه علی که مانده نگاهت به راه علی  خداحافظ ای ماجـــرای فدک خداحافـــظ ای نـــان خشک و نمک خداحافظ ای خشـــــــم لب دوخته خداحافـــــظ ای خانه سوخته خداحافظ ای کوچــــــه ی پر زدود خداحافظ ای باغ یــــــــاس کبود  خداحافظ ای انتـــــظـــــار عجـــــــل  خداحافظ ای زانــــــــــــوی در بغل  دگر اشـــــک و آهـــــــــم ندارد سحر خداحافظ ای پــــــــور من ای حـــــــسن که سهم تو شدخـــــــــــــون دلهای من خداحافظــــــی کرده ام با هــــمه که چشـــــــم انتظارم بود فاطـــــمه غم و دردم آخر به پایـــــــان رسید  به زهرا بگــــــــو این مهمان رسید  بیا حـــق ز حق ناسپاســـان بگیر علـــــــی از علـــــی ناشناسان بگیر خـــداحافظ ای سنـــــگ زن های بام خداحافظ ای سرشــــــکن های شـــــام خداحافظ ای نخــــــــل ها چاها دگر نشـــــنوید از علـــــــــی آه ها که شام علــــــــی گشته دیگر سحــــــر که امشــــــــب رود نزد پیغمـــــــبر