رمضان واسارت

کاظم‌خانی نویسنده کتاب «حدیث صبر و ایثار» با اشاره به اقامه نماز جماعت در اردوگاه اسرا یاد آور می‌شود: فضایی که هر اسیر ایرانی در اسارتگاه‌ داشت، فقط 40 سانتی‌متر و اگر همه با هم نماز جماعت می‌خواندیم، باید بعدش منتظر شکنجه بعثی‌ها می‌ماندیم و نماز جماعت را بیشتر به صورت گروه‌های 10 نفره برگزار می‌کردیم تا عراقی‌ها متوجه اقامه نماز جماعت نشوند.وی با اشاره به مراسم شب‌های قدر می‌گوید: مراسم قرآن بر سر گرفتن هم در دورات اسارت باید به صورت انفرادی انجام می‌شد و ما اجازه برگزاری مراسم شب‌قدر دسته جمعی نداشتیم. این آزاده دوران دفاع مقدس می‌گوید: غذاهایی که برای صرف افطار بین اسراء تقسیم می‌شد را داخل ظروفی قرار می‌دادند که به صورت 10 نفری بخوریم که سهمیه هر نفر فقط 7 قاشق بود و آب پیاز و آب بادنجان هم خورشت غذای ما بود.وی با بیان اینکه اسرای ایرانی هر روز یک جزء قرآن را در ماه مبارک رمضان می‌خواندند، خاطر نشان می‌کند: هر 100 اسیر ایرانی با یک قرآن ماه رمضان را پشت سر می‌گذاشتند، به طوری که هر سه روز یکبار 15 دقیقه فرصت خواندن قرآن برای هر اسیر فراهم می‌شد. روایتگر