پيام
+
كـمـى بـذر گـل گـنـدم بـكاريـم/ بـراى كـفـتـران سـبـز مـشـهد
بـنـوشـيـم آب صـاف مـهربـانى / شـبـيـه هـشـتـمين شعر (محمـد)
اگـر چـه گـنبـدش دور است از ما/ ولـى راه نـگـاهـش باز بـاز است
دواى زخـم بـال كـفـتــرانــش/ دو ركعت عشق و يك قطره نماز است
خـداى آرزوهـايـم كـمـــك كـن / حـرم را تـوى خـواب خـوش ببينم
ضـريـح آشـنـايـش را بـبـوسـم/ گـل صـحـن نـگـاهـش را بـچينم

1445بشري
91/7/6
شهيدشاعری
كـمـك كـن كـفـتـرى بر شانه هايم /بـسـازد لانـه اى از مـهـربـانـى/
كـمـك كـن تـا دعـايـم سـبز باشد/ بـسـازم يـك ضـريـح آسـمـانـى/
كـمـك كـن مـثـل مشهد، شهر رؤيا/ دلـم پـر ازدحـام از نـور بـاشــد/
پـر از پـرواز كـفـتـرهـاى كوچك سـرم سـبـز و دلـم پـر شور باشد/
كـمـك كـن ضـامـن آهـوى قـلبم /بـه رنـگ يـك دعـا در مـن بجوشد/
خــداى آرزوهــايــم كـمـك كن /كـه يـك كـفـتـر دعـايـم را بنوشد
شهيدشاعری