مصاحبه مادر شهید شاعری

سید معصومه سادات پرپنچی متولد  1322، اصالتا اهل تاکستان که حدود 52  سال است در تهران و در همین محله ساکن است. پیرزن خوش برخورد و محلی که همسایه‎ها با نام سید خانم، خوب ‏آشنایند.  این روزها بعد از فراغ و از دست دادن همسر و سه پسرش (شهید جواد شاعری، مرحومین علی  و محمد شاعری) و سر و سامان گرفتن بقیه فرزندان، به تنهایی در خانه قدیمی‎اش سکونت  دارد.‏ اهل تماشای تلویزیون و به قول خودش همدم همیشگی‌اش در خانه و اگر رمقی در پاهایش ‏باشد نماز را هم در مسجد می‏خواند و با  خاطرات فرزندانش روزگار می‏گذارند. سید خانم از روز تشییع جنازه  این‏طور یاد می‏کند:    روز تشییع جنازه وقتی رفتیم پزشکی قانونی، قرار شد  یا مادر یا خواهر شهید همراه با یک روحانی جنازه رو تحویل بگیرن. رفتم تو‏،‏ زیارت  فرزندم.‏ همراه پسر عموم‏(آقا سید کریم)‏ سید خیلی گریه کرد.‏ جنازه رو که دیدم  سینه‏‏اش‏ رو بوسیدم‏،‏ و شهادتش رو تبریک گفتم‏،‏ انگار خدا نیروی عجیبی بهم داده  بود‏،‏ حتی ذره‏ای گریه نکردم . . . "وقتی جنازه جواد رو داخل قبر می‏گذاشتن آقا سید طاهر‏،‏  پدربزرگ جواد، بالای سر قبر همچنان که داشت زیر لب ذکری می‏گفت،‏ یکی از اقوام ازش  پرسید:‏ آقا سید چه حسی داری؟ پیرمرد رو کرد به قبله و گفت:‏ خدارو شاکرم که در  نزد جدم رو سفیدم‏،‏ (( ولا تحسبن الذین قتلوا فی انفاسهم.‏...))"   سال 1388 دیدار شهردار منطقه 17 با  خانواده رضا شاعری چهارمین پسر سید خانم در  مورد دیدار شهردار منطقه با مادرش میگه: "خرداد 88 شهردار منطقه 17 جناب آقای  بابایی و همکارانشان به منزل ما آمدند.‏ آقای بابایی پس از دیدن عکس جواد و دو  برادر دیگرم، از مادرم پرسید:‏ حاج خانم سخت نیست 3 تا جوون از دست دادی؟ مخصوصا  آقا جواد که تو منطقه شهید شده؟   مادرم نگاهی کرد و گفت:‏ سخته؟!! چی  بگم! از علی اکبر جدم که بیشتر نبود.‏..."     سخن پایانی خدارو شکر می‏کنم که فرزندانم در راه اهل بیت و مسجد قدم  برداشتند‏،‏ از جواد که تو جبهه شهید شد و علی و محمد که رهرو او بودند.‏